De Marokkaanse economie is erg afhankelijk van de landbouwsector. Deze beloopt weliswaar 15.3 % van het BBP, maar neemt ruim 40% van de werkgelegenheid voor haar rekening. Marokko wordt betiteld als een ‘’emerging economy’’. Het land is rijk aan grondstoffen (fosfaat), heeft één van de meest bevoorrade viswateren ter wereld en ligt aan zowel de Middellandse zee als aan de Atlantische Oceaan. In stedelijke gebieden aan de westkust (Tanger, Casablanca, Rabat, Agadir) heeft men de beschikking over redelijk tot goede infrastructuur; hier concentreert zich dan ook de industrie, diensten en de georganiseerde en geïrrigeerde landbouw.
De inflatie is de laatste jaren afgenomen en is laag in vergelijking met andere landen in de regio. In 2004 bedroeg hij 1,5 procent.
Met een bevolking van 34.4 miljoen inwoners is Marokko één van de dichtstbevolkte landen van de mediterrane regio. Het Bruto Binnenlands Product (BBP) van Marokko bedraagt in het eerste kwartaal van 2008 61.3 miljard US dollar. De groei van het BBP bedroeg over 2007 7.3%.
Werkloosheid
Werkloosheid is een van de grootste punten van aandacht voor de Marokkaanse overheid. In 2007 was de werkloosheid over heel Marokko 11% procent. In de steden lag het werkloosheidscijfer op ongeveer 9.8%. Het kernprobleem is de werkloosheid onder hoog opgeleiden jongeren.
Economische groei
Met een economische groei van 2.2% in 2007 voert de Marokkaanse regering een beleid van economische liberalisering en modernisering. De regering probeert hiermee de werkgelegenheid en de sociale omstandigheden te verbeteren en het platteland en de Noordoostelijke provincies te ontwikkelen. Door het verhogen van de productiviteit, vergroten van de export en het aantrekken van investeringen tracht de regering een jaarlijkse groei van 6 procent te bereiken. Tussen 2001 en 2005 bedroeg de gemiddelde groei echter 4 procent.
Privatiseringen
De behoefte aan inkomsten heeft de Marokkaanse overheid ertoe bewogen de nodige staatsbedrijven te privatiseren. Sinds 1993 zijn 70 staatsbedrijven geprivatiseerd, waaronder 26 hotels. Succesvolle voorbeelden van privatiseringen zijn de uitgifte van de tweede GSM-licentie en de verkoop van een deel van de aandelen van Maroc Télécom. In 2003 zijn de staatstabakorganisatie (Régie des Tabacs) en autofabrikant Somoca verkocht. Voor de periode van 2006 tot en met 2008 was de verkoop van een derde GSM-licentie een feit. In dezelfde periode waren ook aandelen van Royal Air Maroc, van scheepvaartmaatschappij Comanov, van de Banque Centrale Populair en van het postbedrijf Baridal-Maghrib op de beurs aangeboden.